Bir varmış, bir yokmuş.
Evvel vakit içinde, kalbur saman içinde.
Develer tellâl iken, koyunlar berber iken,
Büyük, güzel bir ülkede iyi bir kral yaşarmış. Kralın ikiz oğulları varmış. Bu kardeşler ikizmiş; fakat ne yüzleri, ne de huyları birbirine benzermiş. İkisi de güzelmiş güzel olmasına fakat biri iyi huylu ve oldukca kibarmış. Diğeri ise kaba saba ne söylediğini bilmeyen biriymiş.
Saraydakiler birine “Kibar Prens”, diğerine “Kaba Prens” derlermiş. Günlerden bigün kral;
– Ben yaşlandım, artık yerime oğullarımdan biri geçsin, demiş.
Arkasından da;
– İkiz oldukları için haksızlık olmasın. Imtihan yapalım, kim kazanırsa o kral olsun, demiş.
Oğullarını çağırmış.
– Sizlere imtihan yapacağım. Kazanan kral olacak. İlk göreviniz şu: Sarayın balkonuna çıkarak, birinci gün biriniz, ikinci gün diğeriniz halka çağrıda bulunacaksınız. Kimin çağrısına daha oldukca gelen olursa o, oldukca seviliyor anlamına gelir, o kazanacak.
Ilkin Kibar Prens çıkmış sarayın balkonuna. Rica ederek çağırmış halkı. Duyan, duymayana söylemiş ve tüm halk sevgili prensin ricasına koşmuş. Prens geldikleri için halka teşekkür etmeyi de unutmamış.
Ertesi gün Kaba Prens çıkmış sarayın balkonuna ve emrederek “Herkes buraya toplansın.” diye bağırmış.
Birkaç meraklıdan başka kimse gelmemiş.
Sınavın ilk bölümünü Kibar Prens kazanmış.
Kral ikinci imtihanı şu şekilde açıklamış:
– Ormanda bir ağacın altında kıymetli taşlar, altınlar, elmaslar gömülü. Büyük bir ayı da taşların üstünde yaşıyor ve kimseyi yaklaştırmıyor. Kim altınlardan, elmaslardan alıp gelebilirse imtihanı o kazanır.
Ilkin yola Kaba Prens çıkmış. Ormana vardığında ayı ağacın altında yatıyormuş. Ayıya yaklaşmış, havaya ateş etmiş. Ayı asla aldırış etmeyince koca bir sopayla ayıyı kaldırmaya çalışmış. Bigün süresince uğraşmış. Fakat ayıyı yerinden kımıldatamamış ve elleri bomboş geri dönmüş.
Sıra Kibar Prens’e gelmiş. Giderken ayıya bir sepet armut götürmüş. Nazikçe ayıya selâm vererek hediyesini önüne koymuş. Ayı kendisiyle konuşan bu güler yüzlü adamı oldukca sevmiş. Kibar Prens, ona niçin altınlardan alması icap ettiğini anlatmış. Ayı sessiz bir şekilde yerinden kalkmış. Prens altınlardan, elmaslardan bir avuç alırken ayıya teşekkür etmeyi de unutmamış.
İkinci imtihanı da Kibar Prens kazanmış.
Kral üçüncü imtihanı da şu şekilde açıklamış:
– Komşu ülkenin kralının güzeller güzeli iki kızı var. Gidin kızları isteyin, kim daha ilkin prenseslerden birini alır gelirse evlenecek ve kral o olacak.
Kaba Prens derhal yola çıkmış, saraya ilkin o varmış. Varmış varmasına da kral yüzüne bile bakmamış. Şundan dolayı daha ilkin o kral onların sarayına gittiğinde Kaba Prens, ona “Hoş geldiniz!” bile dememiş. Asla ilgilenmemiş onunla. Kral da ona aynı hareketi yapmış. Kızını isteyince de;
– Benim sana verecek kızım yok, demiş.
Kaba Prens ısrar etmiş, tehdit etmiş, fakat faydası olmamış. Kral onu ülkesinden kovdurtmuş.
Kibar Prens varmış saraya. Kral, onu kapıda karşılamış, oldukca ilgilenmiş. Kızını isteyince şu şekilde demiş:
– Kızımın senin şeklinde iyi ve kibar bir insanla evlenmesinden oldukca memnun olurum.
Kızını çağırmış. Dünyalar güzeli bir kız gelmiş. Prens kıza fanatik olmuş. Kral;
– Sen kızımı götür, biz düğün için arkadan geliriz, demiş.
Prens ve prenses yola çıkmışlar. Halk yollarda onları bekliyormuş. Kibar Prens üç imtihanı da kazanmış.
Günlerce devam eden büyük bir düğünle evlenmiş. Kibar Prens ülkeye kral olmuş. Senelerce ülkeyi refah içinde yönetmiş.
Kaba Prens’e ise kardeşinin yönettiği ülkede tembel tembel oturmak düşmüş. Can sıkıntısından her gün birazcık daha kabalaşmış. Vakit içinde çevresinde onu seven bir şahıs bile kalmamış
Masalın Yazarı: Sema Maraşlı
Yorum 0