Eski zamanlarda, ülkenin birinde yoksul bir kunduracı ve karısı yaşarmış. Kunduracı oldukça yaşlandığı için artık eskisi şeklinde çalışamıyormuş. Kazandıkları para sadece karınlarını doyurmaya yetiyormuş. Kunduracı, bir gece elinde kalan son deriyi de ertesi gün ayakkabı yapmak için hazırlayıp tezgahın üstüne koymuş. Yatmaya gitmiş. Ertesi sabah her zamanki şeklinde erkenden kalkmış. Tezgahın üstünde bakınca oldukça şaşırmış. Bu sebeple bir çift ayakkabı duruyormuş. Ayakkabılar öyleki güzelmiş ki, müşterilerden biri bu tarz şeyleri görünce oldukça beğenmiş.
Derhal satın almış. Yaşlı kunduracı kazanılmış olduğu paralarla iki çift ayakkabı yapabilecek kadar deri satın almış. Derileri o akşam gene ertesi gün ayakkabı yapmak suretiyle hazırlamış. Sabahleyin kalktığında bu kez iki çift ayakkabı bulmuş. Dükkana gelen müşteriler ayakkabıları oldukça beğenip bol miktarda para vermişler. Kunduracı bu durumdan oldukça memnunmuş. Artık pazara gidip yeterince deri alabilecekmiş. O akşam gene derileri hazırlarken ertesi sabah ne göreceğini tahmin edebiliyormuş. Hakikaten de düşündüğü şeklinde olmuş. Sabah kalktığında dört çift gıcır gıcır ayakkabı tezgahın üstünde duruyormuş.
Günler bu şekilde geçmeye başlamış. Yoksul kunduracı artık geçim sıkıntısı çekmiyormuş. Kazanılmış olduğu paralarla istediği kadar deri alabiliyormuş. Hatta bir miktar da para arttırıp gelecek günler için saklıyormuş. Kunduracı bigün karısına:
– Bu bu şekilde olmayacak. Bizlere yardım edenlerin kim olduklarını kesinlikle öğrenmemiz gerek. Bunun için bu gece saklanarak onları gözetleyeceğim, demiş.
Gene derileri hazırlayıp tezgahın üstüne bırakmış. Karısı da odanın aydınlanması için mum yakarak masanın üzerin koymuş. Tüm hazırlıklar tamamlanınca karı koca odadaki dolabın içine girerek beklemeye başlamışlar. Zaman gece yarısı olunca birden tıkırtılar duyulmaya başlamış. Kapı açılmış. Oldukca sempatik iki küçük adam içeri girmişler. Tezgahın yanına gelmiş olarak kunduracının bıraktığı derilerden ayakkabı halletmeye başlamışlar. Karı koca hayretle onları izliyorlarmış. Cüceler işlerini bitirerek sabaha karşı gitmişler. Ertesi gün kunduracı düşünmeye başlamış. Kendisini fakirlikten kurtaran bu adamlara teşekkür etmek istiyormuş, fakat iyi mi? Akşam olunca karısına:
– En iyisi küçük adamlar için güzel giysiler hazırlayalım, demiş. Derhal işe koyulmuşlar. Onlar için küçük elbiseler, ayakkabılar hazırlamışlar.
Ertesi gece kunduracı tezgahın üstüne kesilmiş deriler yerine hazırladıkları armağanları bırakmış. Gene bir mum yakarak dolabın içine saklamışlar.
Azca sonrasında kapı açılmış. Küçük adamlar tezgaha yaklaşınca kendileri için bırakılan armağanları fark etmişler. Sevinçle dans etmeye başlamışlar. Sonrasında hoplaya zıplaya gitmişler. İki küçük adam tekrar asla görünmemişler. Fakat, kunduracı ile karısı, küçük adamlar yardımıyla kazandıkları parayla yaşam boyu rahat yaşamışlar. Onları da asla unutmamışlar.
Yorum 0